ႏွစ္ဖက္ အစုိးရေဆြးေႏြး မႈမ်ား ရွိလာေသာ္လည္း ထုိင္းေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား အဆင္မေျပေသး

 အႏုတ္ ၁၈ ဒီဂရီေအာက္ ေအးေသာ အေအးခန္းထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေနရသည္မွာ ေျခာက္လခန္႔ရွိေနပါၿပီ။ အလုပ္ ခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိသျဖင့္ အလုပ္ရွိသည့္ေန႔မ်ားတြင္ တစ္ေန႔လွ်င္ ၁၂နာရီခန္႔ အလုပ္လုပ္ရသည္။

သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္ပိုေၾကးလည္းမရ။ စက္႐ံုအေနာက္ဘက္တြင္ ေနဖုိ႔ေပးထားသည့္ အခန္းမွာလည္း ျပတင္းေပါက္မရွိ။ တစ္ေန႔လွ်င္ ထမင္းသံုးနပ္ေကၽြးသည္။ သို႔ေသာ္ စားစရိတ္အတြက္ ဘတ္ ၆၀၀ ျပန္အႏုတ္ခံရသည္ဟု ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ စမုပရာကန္ေဒသရွိ အေအးခန္းစက္႐ံုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ ပအုိ႔၀္တုိင္းရင္းသား ကိုေဇာ္နီက ရင္ဖြင့္သည္။


ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မရွိသျဖင့္ လူအမ်ားစု မလုပ္ခ်င္ေသာ ယခုစက္႐ံုတြင္ သူလုပ္ေနရျခင္းျဖစ္ၿပီး ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ရန္ ပုိက္ဆံစုေနၿပီဟုလည္း ကုိေဇာ္နီကဆုိသည္။ ကိုေဇာ္နီ အလုပ္လုပ္ေသာ စက္႐ံုတြင္ အလုပ္သမား ၂၆ ေယာက္ ရွိၿပီး ၁၃ ေယာက္မွာ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မရွိၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွစ၍ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိသူမ်ားသာ အလုပ္ရွာရပုိလြယ္လာၿပီး အဆင့္ရွိေသာ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိသူမ်ားကုိသာ လက္ခံၾကသည္။ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ လစာအခ်ိန္ပုိေၾကး၊ အျခားဆုေငြ စံခ်ိန္စံၫႊန္းမီသည့္ အလုပ္မ်ိဳးရရန္ခက္ခဲေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အေျခစုိက္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အလုပ္သမားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ကုိေအာင္စုိးဦးက ေျပာသည္။

“ေျပာရရင္ခပ္ပဲ့ပဲ့ အလုပ္မ်ိဳးပဲ ရတယ္” ဟု ကုိေအာင္စုိးဦးက မခ်မ္းေျမ႕စြာေျပာသည္။

ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္မွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ၂ ႏွစ္စာအတြက္ ဘတ္ ၃၇၀၀ ၊ ေဆးစစ္ခအတြက္ ဘတ္ ၆၀၀ ၊ က်န္းမာေရးအာမခံ (တစ္ႏွစ္စာ)အတြက္ ဘတ္ ၁၃၀၀၊ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ ဘတ္ ၅၅၀ စုစုေပါင္း ဘတ္ ၆၁၀၀ သာရွိသည္။

သို႔ေသာ္ ျပႆနာမွာ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးရာတြင္ ကိုယ္တုိင္သြားေရာက္၍မရဘဲ ပြဲစားမ်ားႏွင့္ လုပ္မွသာရရွိၾကသည္။

“တစ္ရက္သြားလည္း အလုပ္မျဖစ္ ႏွစ္ရက္သြားလည္း အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြက မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ တစ္ရက္ပ်က္ရင္ ဘတ္ ၃၀၀ နဲ႔ ရက္မွန္ေၾကးနဲ႔ဆုိ ဘတ္ ၈၀၀ ေလာက္ အျဖတ္ခံရတယ္” ဟု ပအုိ႔၀္တိုင္းရင္းသားလူငယ္မ်ားအဖြဲ႕မွ ကုိခြန္ဆိုင္းက ေျပာသည္။

ထုိ႔အျပင္ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ အစုိးရက ဖြင့္ထားေသာ ႐ံုးမ်ားအား မသိၾကဘဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ကုမၸဏီမ်ား လာေရာက္ဖြင့္ထားေသာ ပြဲစားမ်ား႐ံုးကိုသာ သိရွိၾကသည္။

ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိရန္ ပြဲစားမ်ားႏွင့္အပ္ပါက ဘတ္ ၁၂၀၀၀ မွ ၁၅၀၀၀ ထိ ေပးေနရသည္ဟု သိရသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ တစ္ေန႔လွ်င္ ဘတ္ ၃၀၀ ေအာက္သာရရွိၾကၿပီး ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မရွိသျဖင့္ ရဲေၾကး အပါအ၀င္ တစ္လွ်င္ ဘတ္ ၁၅၀၀ ခန္႔ အျဖတ္ခံရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရရန္ အနည္းဆံုး ေျခာက္လခန္႔ ေငြစုေဆာင္းရၿပီး အခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ အတုိးျဖင့္ ေငြေခ်းကာ လုပ္ေနရေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီး အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကုိမ်ိဳးႀကီးကေျပာသည္။

“အတုိးက အရမ္းရင္းႏွီးတယ္ဆုိရင္ ငါးက်ပ္တုိး မရင္းႏွီးရင္ေတာ့ ၁၀ တိုးအထိ ယူၾကတယ္” ဟု ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိရန္ ႀကိဳးစားေနသူ ကိုမ်ိဳးႀကီးက သူ႔အေတြ႕အႀကံဳကုိ ရွင္းျပသည္။

ထုိ႔အျပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ပြဲစားႏွင့္ အပ္သူမ်ားမွာ အလိမ္ခံရမႈလည္းရွိေၾကာင္း မစ္ဘူရီေဒသတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကိုသိန္းျမင့္ကေျပာသည္။ ၎တို႔အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေဒသတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားပြဲစားတစ္ဦးမွာ အလုပ္သမား ၁၀၀ ေက်ာ္ထံမွ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမည္ဆုိၿပီး ေငြလိမ္လည္သြားဖူးေၾကာင္း ကိုသိန္းျမင့္ကေျပာသည္။

“ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမယ္ဆုိတုန္းက ျမန္မာအစိုးရကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ တကယ္လည္း ပတ္စ္စပို႔ (ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္)လုပ္ေရာ ပြဲစားေတြအတြက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အင္မတန္၀မ္းနည္းမိတယ္” ဟု ပအုိ႔၀္လူငယ္အဖြဲ႕မွ ကိုခြန္ဆုိင္းက ေျပာသည္။

ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုခန္႔ကပင္ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္သာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေန ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၉၀ ေနာက္ပုိင္းတြင္ သြားေရာက္လုပ္ကုိင္သူ ပုိျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း စီးပြားေရးက်ဆင္းလာျခင္း၊ လယ္ယာလုပ္ငန္းမ်ား အ႐ံႈးေပၚလာၿပီးေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပားမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ထုိင္းႏုိင္ငံသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္မႈႏႈန္းမွာ သိသိသာသာ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။

သက္ဆုိင္ရာက ျပဳစုထားေသာ စာရင္းမ်ားအရ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ျမန္မာလုပ္သား သံုးသန္းခန္႔ရွိၿပီး ၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာလကုန္အထိ ျမန္မာလုပ္သား ၁ ဒသမ ၂ သန္းေက်ာ္ကုိ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္ဟု အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ၀န္ႀကီးဦးျမင့္သိန္းက ေျပာသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားသည္ ျမန္မာမိသားစုမ်ားထံသို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေငြလႊဲပို႔ေနေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်ဴလာေလာင္ကြန္းတကၠသိုလ္ အာရွေလ့လာေရးဌာန သုေတသနစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာလုပ္သားစုစုေပါင္း တစ္၀က္ခန္႔မွာ တစ္လလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ တစ္သိန္းခြဲမွ သံုးသိန္းအတြင္း ရရွိၾကၿပီး ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္မွာ သံုးသိန္းေက်ာ္ရရွိၾကသည္ဟု ခ်ဴလာေလာင္ကြန္းက ျပဳစုေသာစာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘန္ေကာက္လာတုန္းက ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔မွမေတြ႕ဘဲ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြကို သြားေတြ႕တယ္ဆုိတာ သူတုိ႔ဟာ ဘယ္ေလာက္တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးပါသလဲဆုိတာသိလို႔” ဟု Thai Action Committee For Democracy in Burma အဖြဲ႕မွ ဒုတိယဒါ႐ိုက္တာ ဦးျမင့္ေ၀ကဆိုသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ တုိင္းျပည္အတြက္ မ်ားစြာအက်ိဳးျပဳေနေသာ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားအား ယခင္အစုိးရလက္ထက္က မ်က္ကြယ္ျပဳထားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရတက္လာၿပီးေနာက္ ျပည္ပႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအား အကူအညီေပးရန္ စတင္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိေသာ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ ၂၀၁၂ ဧၿပီလမွစ၍ လုပ္ခလစာ ပုိမိုရရွိလာၾကျခင္း၊ ခရီးသြားလာရလြယ္ကူျခင္းမ်ား ရွိလာၾကသည္ဟုလည္း အလုပ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရးေပၚလစီမွာ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး ၾကားပြဲစားမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက သံုးသပ္ၾကသည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိေသာ လုပ္သားမ်ားမွာပင္ သံုးလတစ္ႀကိမ္ ဧည့္စာရင္းတုိင္ရန္အတြက္ ကိုယ္တုိင္ေဆာင္ရြက္၍မရဘဲ ပြဲစားမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ေနရသလို ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ရရွိရန္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ားမွာလည္း ပြဲစားမ်ားကုိသာ အားကိုးေနရသည္။

ထုိ႔အျပင္ ထုိင္းရဲအပါအ၀င္ အလုပ္ရွင္အခ်ိဳ႕၏ ဥပေဒမဲ့ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား မတရားျပဳက်င့္မႈမ်ားမွာ မ်ားစြာရွိေနေသးသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ျမန္မာလုပ္သားမ်ားမွာ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ႏုိင္ငံတကာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားေန႔တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ဒီမိုကေရစီေက်ာက္တုိင္ေရွ႕တြင္ သူတို႔အခြင့္အေရးအတြက္ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။

“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာင္းဆုိတဲ့ ၁၁၁ ခ်က္ထဲကမွ အစုိးရကလုပ္ေပးတာ ေလးခ်က္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးေပးတာ အပါအ၀င္ေပါ့”ဟု ဆႏၵျပပြဲတြင္ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သူ အသက္(၄၅)ႏွစ္အရြယ္ ကိုသိန္းျမင့္ကေျပာသည္။

7Day News Journal