ျမန္မာတခ်ိဳ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုိးကြယ္ ယုံၾကည္လာခဲ့တဲ့ နတ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ပသမႈေတြဟာ ဒီေန႔ထိတုိင္ေအာင္ ရွင္သန္ေနတုန္းဆုိတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ဒီလုိ ရွင္သန္ေနလုိ႔ပဲ ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လဆန္း ၁ ရက္ေန႔ကေန ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔အထိ နတ္တုိ႔ ေပ်ာ္ျမဴးရာ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ႀကီးကုိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က လာတဲ့သူေတြနဲ႔ စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အဓိဌာန္ေတြ ေအာင္လုိ႔၊ စီးပြားလာဘ္လာဘေတြ တုိးတက္လာလုိ႔ ကုိယ့္အိမ္မွာကုိယ္ နတ္ကႏၷားေပးၾကတဲ့ သူနဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ နတ္ကေတာ္ အိမ္သြားၿပီး ထုိင္ကႏၷား ေပးတဲ့သူနဲ႔ သုံးရက္ ကႏၷား၊ တရက္ ကႏၷား စသျဖင့္ ပြဲအႀကီး အေသးသာ ကြာသြားတယ္ ပူေဇာ္ပသပံုကေတာ့ မကြာလွပါဘူး။
ဒီလုိ နတ္ကႏၷားပြဲႀကီးေတြ ေပးၿပီဆုိရင္ မပါမျဖစ္ ဆုိင္း၀ုိင္းႀကီးေတြနဲ႔ အတူ ေရႊတုိက္စာရင္း၀င္ နတ္ခ်င္းေတြ၊ မဟာဂီတ သီခ်င္းႀကီးေတြ၊ အေပ်ာ္ေခ်ာ့ နတ္ခ်င္းေတြနဲ႔ နတ္ေတြေပ်ာ္ေအာင္ တင္ဆက္ ေဖ်ာ္ေျဖၾကတယ္လုိ႔ ဆုိရေလမလားပဲ။ ဒီလုိနတ္သီခ်င္းေတြနဲ႔ နတ္၀င္သည္ေတြ နတ္ကေတာ္ေတြက ကခုန္ၾကတာပါ။ ဒီဘက္ေခတ္ကုိ ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔ အတူ လူေတြ၊ အရာ၀တၳဳ ပစၥည္းေတြသာမက နတ္ေတြပါ ေျပာင္းလဲလာတယ္လုိ႔ ဆုိရေလမလားပါပဲ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတြက နတ္ကႏၷားေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက နတ္ကႏၷားပြဲ တခ်ိဳ႕မွာ ေရွးေခတ္ နတ္ခ်င္းေတြ အစား အုိပါးဂမ္းနမ္းစတုိင္၊ အုိးေလးလႈပ္ပါေဟ့၊ ၀ါကာ ၀ါကာ စတဲ့ ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြ အသံုးျပဳၿပီး နတ္ကေတာ္ေတြက နတ္ေတြကုိ ေခ်ာ့ျမဴလာၾကပါၿပီ။ သူတုိ႔လုပ္ပုံနဲ႔ နတ္ေတြလည္း အုိပါး ေတာင္ျပဳန္းစတုိင္ေတြ၊ ေတာင္ေဂၚလီေတြ ျဖစ္ကုန္ ၾကပါေလေရာ။
ဒီလုိေတြ ျဖစ္လာၾကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ သဘင္ပညာရွင္မ်ား အစည္းအ႐ုံး (ဗဟုိ) ကေန နတ္ဆုိင္းအဖြဲ႔သားေတြနဲ႔ နတ္ကေတာ္ေတြ လုိက္နာရမည့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ထုတ္ရဖို႔ ႀကံၾကရေတာ့တာေပါ့။
နတ္လမ္းစဥ္၊ နတ္စည္းကမ္းနဲ႔ အညီ သီဆုိ တီးမႈတ္ ကျပျခင္းနဲ႔ သမားစဥ္မျပတ္ ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ၿပီး ေခတ္ေပၚေတးသီခ်င္း တူရိယာေတြ အသုံးျပဳ သီဆုိ ကျပျခင္းနဲ႔ ႐ုိးရာ နတ္ပညာရပ္ေတြကုိ ညိႇဳးႏြမ္းေစမယ့္ အေဟာအေျပာ အျပဳအမူေတြကုိ တားျမစ္ ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကုိ ထုတ္ျပန္ၿပီး အတည္ျပဳဖုိ႔ အတြက္ ႀကိဳးစားေနတယ္လုိ႔ သဘင္အစည္းအ႐ုံး အတြင္းေရးမႉး ဦးမုိး၀င္က ဧရာ၀တီကုိ ေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ဒါကုိ ေဆြးေႏြးေနပါတယ္။ အႀကံေပးတာေတြကုိလည္း လက္ခံေနပါတယ္။ ေတာင္ျပဳန္းမွာလည္း ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ကၾကေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့သူကလည္း ႀကိဳက္တာေပ့ါဗ်ာ။ မႀကိဳက္တဲ့သူ က်ေတာ့လည္း သဘင္အစည္းအ႐ုံးကုိ ေျပာတာေပ့ါ။ ဒါေတြဟာလည္း စည္းကမ္းေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး က်ေနာ္တုိ႔လည္း ၾကားၾကား ေနရေတာ့ အႀကံဉာဏ္ ေပးရင္းနဲ႔ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ျဖစ္လာတာေပ့ါ။ ဒါကလည္း မူၾကမ္းျဖစ္မွာပါ။ ထုတ္ျပန္တယ္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာလည္း ဒီမုိကေရစီ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ အားလံုးကုိ တင္ျပရဦးမွာေပ့ါ” လို႔ သူက ဆုိပါတယ္။
ဒါဟာလည္း ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ေျပာင္းလဲလာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိ နတ္ခ်င္းေတြနဲ႔သာ သီဆုိ ကျပဖုိ႔ အမိန္႔ သြားထုတ္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္ေၾကာင္းနဲ႔ နတ္ခ်င္းေတြေနရာမွာ ေမာ္ဒန္ဂီတေတြ ဖုံးလႊမ္းမသြားဘဲ ႐ုိးရာနတ္ခ်င္းေတြသာ မေပ်ာက္ မပ်က္ ရွိသြားမွာပါလုိ႔ “ၿပဳံး၍လည္း အကန္ေတာ့ ခံေတာ္မူပါ၊ ရယ္၍လည္း အကန္ေတာ့ ခံေတာ္မူပါ” ဆုိတဲ့ ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္ႀကီးနဲ႔ နတ္ကေတာ္ေတြအေၾကာင္း ေရးသားခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္ (အင္း၀) က သူ႔ရဲ႕ အျမင္ကုိေျပာပါတယ္။
“နတ္ကုိးကြယ္တဲ့ သူေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ိဳး ရွိတာကုိး။ နတ္ဆုိင္း တီးတဲ့ သူေတြကလည္း သူတုိ႔ ရုိးရာေတြကုိ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူေတြ က်ေတာ့လည္း ဒီလုိ ျမဴးျမဴးေလး တီးခုိင္းတဲ့အခါ က်ေတာ့ တီးၾကတာေပ့ါ။ က်မ ျမင္သေလာက္ကေတာ့ ဥပမာ – မင္းႀကီးမင္းေလး အရွင္ႏွစ္ပါး ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူတုိ႔ဘယ္ေတာ့မွ မတီးဘူး။ တကယ့္႐ုိးရာ နတ္ႀကီး ေကာက္တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆုိရင္ ႐ုိးရာကုိ တီးကုိ တီးပါတယ္။ အစဥ္အလာ အရလည္း သူတုိ႔ ေၾကာက္ၾကတယ္။ နတ္ဆုိင္းတီးတဲ့ သူေတြေကာ၊ နတ္ကေတာ္ေတြအားလုံးပါ ယုံၾကည္တယ္ေလ။ မ႐ုိမေသ မလုပ္ရဲဘူး။ နတ္ပြဲေတြမွာ ရွိပါတယ္၊ အျပင္က လူေတြ ၀င္ၿပီး နတ္ေခ်ာ့
ၾကတာေပ့ါ။ အဲဒီမွာ ၀င္ေခ်ာ့တဲ့အေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိး သမားစဥ္ေတြ ဘာေတြကုိ သူတုိ႔ မကတတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ေလးေတြ ကၿပီးေတာ့ တီးၾကတာေပ့ါေလ” လုိ႔လည္း ဆရာမက ရွင္းျပပါတယ္။
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းလုိ႔ ဆုိေပမယ့္ နတ္ခ်င္းကုိ သႀကၤန္ဒုိးနဲ႔ ေရာၿပီး နတ္ခ်င္းမွန္းမသိ၊ သႀကၤန္ဒုိးမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ ႐ုိးရာဟာ ႐ုိးရာဘဲ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္မိေၾကာင္းနဲ႔ ႐ုိးရာစည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္သူေတြကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူ သင့္ေၾကာင္းကိုေတာ့ ဆုိင္းဆရာ သီရိေမာင္ေမာင္က ေျပာပါတယ္။
“ျပင္းျပင္းထန္ အေရးယူသင့္ ပါတယ္။ ႐ုိးရာပဲ ျဖစ္ရမွာေပ့ါေနာ္။ ဆန္းသစ္တယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ပုိင္း ဆရာမ်ား အသစ္ေရးတဲ့ သီခ်င္းကုိ ဆန္းသစ္ၿပီး ေပါက္သြားတာ ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ သီခ်င္း မ်ိဳးေလးေတြကုိ လက္ခံပါတယ္။ မမႏွဲကလည္း အုိးေလး လႈပ္ပါဦးနဲ႔ ကတာတုိ႔၊ အေမေရယာဥ္ကလည္း အုိးေလးလႈပ္ပါဦးနဲ႔ ကတာတုိ႔ ဒါေတြဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြပါ” လုိ႔ ၎က ဆုိပါတယ္။
နတ္ကႏၷားပြဲၾကည့္ ပရိသတ္တဦးကလည္း နတ္စည္းကမ္းေတြနဲ႔အညီ သီဆုိၾကတာကေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲလို႔ မစပ္စုကို ေျပာပါတယ္။
“အဲဒီလုိဆုိရင္ က်မတုိ႔လည္း ႀကိဳက္တယ္၊ နားေထာင္လုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္ေပ့ါ။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ “အုိးေလးလႈပ္ပါေဟ့” ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ ကၾကေတာ့ ေဘးနားက လူေတြကလည္း တေဟးေဟးနဲ႔ လက္ခုပ္ေတြ တီးၾကတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး က်ေတာ့ နတ္ပြဲမွာ သ႐ုပ္ပ်က္တာေပ့ါ။ ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြ ထည့္တာေတာ့ နတ္စည္းကမ္းနဲ႔ မကုိက္ညီပါဘူး” လုိ႔ နတ္ပြဲေတြမွာ ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြနဲ႔ တင္ဆက္မႈအေပၚ သူက ကန္႔ကြက္ လုိက္ပါတယ္။
ဒီဘက္ေခတ္ နတ္ကႏၷားပြဲေတြက တခိ်ဳ႕ နတ္ကေတာ္ေတြ အၾကားမွာ အုိးေလးလႈပ္ၾက၊ ဂမ္းနမ္းစတုိင္ ထုတ္ၾကတဲ့ ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ အေနနဲ႔ ကျပၾကတာလည္း ရွိသလုိ တကယ့္အႀကီးအကဲ နတ္ကေတာ္ေတြ အေနနဲ႔ အဲဒီလို သီဆုိကျပျခင္း မရွိသေလာက္ နည္းပါးပါတယ္လုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ နတ္ကေတာ္လုပ္ငန္းကုိ လုပ္ကုိင္လာခဲ့တဲ့ ေတာင္ျပဳန္းေျမာက္လက္ သုိးေဆာင္း မိဖုရားႀကီး ေဒၚအုန္းတင္ ကႏၷားစီး လုပ္ငန္းက ေဒၚသန္းသန္းေမာ္က ေျပာပါတယ္။
“က်မတုိ႔ကေတာ့ ဘ႐ုတ္သုတ္ခ သီခ်င္းေတြ၊ ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ Gay (ေဂး) ေတြနဲ႔ ကတာေတြေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ဆီမွာ သီဆုိတဲ့သူေတြ ဆုိင္းဆရာေတြ ဆုိတာကလည္း ဟုိးအရင္ ႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ ကတည္းက အခုအခ်ိန္ထိ လက္တြဲလာခဲ့တဲ့ နတ္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဆုိေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔ နတ္စည္းကမ္းနဲ႔ အညီ ဆုိၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႕ နတ္ကေတာ္ေတြ ဆုိလည္း နတ္စည္းကမ္းနဲ႔ အညီ သီဆုိၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အျပင္ေတြမွာ ေဂးေတြက ဆုိၾက ကၾကတယ္။ ေနာက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူတို႔ေတြက နတ္ကုိ ပူေဇာ္တာလည္း တမိ်ဳး၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ေခတ္ေပၚ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ကေနတာေတြ ရွိတယ္။ တကယ့္ ေတာင္ျပဳန္းမင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ သုိးေဆာင္း မိဖုရားႀကီးေတြ၊ တကယ့္ အႀကီးအကဲ နတ္ကေတာ္ေတြကေတာ့ အဲဒီလုိမ်ိဳး ကတာေတြ သိပ္မရွိဘူး” လုိ႔ သူက ေျပာပါတယ္။
ေရွးယခင္ ကတည္းက နတ္ကႏၷားပဲြ က်င္းပျခင္းအစဥ္အလာ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္ေတြမွာလုိ နတ္ကေတာ္ အမ်ားအျပား မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ သိရပါတယ္။ ရွိတဲ့ နတ္ကေတာ္ မ်ားဟာလည္း အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြပါ။ တျဖည္းျဖည္း ဒီဘက္ေခတ္ကုိ ေရာက္လာေလေတာ့ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းနီးပါး နတ္ကေတာ္ အလုပ္ကုိ ေဂးေတြကပဲ လုပ္ကုိင္ လာၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
“က်မတု႔ိႏုိင္ငံမွာ ေဂးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရား၀င္ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ေဂး ဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္သေဘာအရ မိန္းမ သဘာ၀အတုိင္း ေနခ်င္တယ္၊ ျပင္ဆင္ခ်င္တယ္၊ ၀တ္စားခ်င္တယ္၊ ကခ်င္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔အတြက္ နတ္ပြဲမွာ သြားလုပ္လုိ႔ ရတယ္လို႔ က်မ ထင္တယ္။ အဲဒီမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းလုိ႔ရတယ္၊ ကလုိ႔ရတယ္။ အဲဒီကေနမွ သူတုိ႔က ဒီနတ္လုိင္းထဲကုိ ၀င္သြားတယ္လို႔ ထင္တယ္။ သူတုိ႔ဟာ နတ္ကေတာ္ မိန္းမႀကီးေတြနဲ႔ ကြာေနတာက လူေတြ အျမင္က ေျပာင္းလာတာေပ့ါ။ က်မတုိ႔ ငယ္ငယ္က ျမန္မာမႀကီးေတြက မိတ္ကပ္ေတာင္ မလိမ္းဘူး။ သနပ္ခါးေရကဲ်ေလးနဲ႔ ဇြန္ပန္းကုံးေလးဆြဲလုိ႔၊ ဒီလုိဆုိေတာ့ အသြင္အျပင္ခ်င္း ကြာသြားၿပီေလ။ ေဂး ေတြက က်ေတာ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း အရပဲေလ။ ျပင္တာ ဆင္တာေတြက သိပ္လွတာေပ့ါ။ မတူေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ေနရာရသြားတယ္လုိ႔ ထင္တယ္” လုိ႔ စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္ (အင္း၀) က သူ႔အျမင္ကုိ ေျပာပါတယ္။
အရင္က ႐ုိးရာအရ နတ္ေတြကုိ အ႐ုိအေသတခု အျဖစ္ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရး တျဖည္းျဖည္း က်ဆင္းလာတာနဲ႔ အမွ် နတ္ေတြကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ အားကုိးရာတခုအျဖစ္ ပုိမုိ ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ လာၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီလုိ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ အဓိဌာန္ေအာင္ရင္ ေအာင္သလုိ စီးပြားေရး ေကာင္းရင္ေကာင္းသလုိ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ေပးလာၾကတဲ့ ဆုိင္း၀ုိင္းႀကီးေတြနဲ႔ နတ္ကႏၵားပြဲ ေတြဟာ တရက္ကုိ က်ပ္ သိန္း ဆယ္နဲ႔ခ်ီ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ဒီကေန႔ ေခတ္မွာေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးလာတယ္လုိ႔ နတ္ကေတာ္ အသုိင္းအ၀ုိင္းက ၾကားသိရပါတယ္။
ဧရာ၀တီ
၂၀၁၂ ေတာင္ျပဳန္းပြဲတြင္ နတ္ေခ်ာ့ေနသည့္ ျမင္ကြင္း (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)
No comments:
Post a Comment