ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရး နဲ႔ မိတၳီလာအေရးအခင္း

 

ဒီပို ့စ္ေလးကို ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ဖတ္ရႈ ့မိျပီး ျပန္လည္ကူးယူေဝမ်ွ တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင္ ့တိုးတက္ေရး သ႑ာန္ ေရးျပထားေသာ ပို ့ေလးျဖစ္လို ့တင္ျပလိုက္ထာပါ...

စာဖတ္သူမ်ားက...မႏွစ္သက္ျခင္း စိတ္ထဲတြင္ ဘဝင္မက်ျခင္း ...

အေႀကာင္းတစ္စုံရာ တိုက္ဆိုင္မႈ ့ရွိခဲ ့ေသာ္(ကြန္ ့မက္ -သို ့ -စီေဘာက္ေလးမွာ)မ်တ္ခ်က္ထားခဲ ့ပါ

ျပန္လည္ျဖဳတ္ေပးပါ ့မယ္..

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႀကဳံေနရတဲ႔ လက္ရွိအခ်ိန္ဟာ စိတ္၀င္စားစရာေတြ ၊ လ်ဳိ႕၀ွက္နက္နဲ႔တာ ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတယ္ထင္တာပဲ။ သမုိင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အေရးႀကီးတဲ႔ အခုိက္အတန္႔လုိ႔ ေတာင္ ေျပာလုိက္ခ်င္ေသးတယ္။

ဦးသိန္းစိန္အစုိးရ တာ၀န္ယူခဲ႔တဲ႔ ၂ ႏွစ္ အတြင္းမွာ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ တက္ခဲ႔တယ္။ အရင္အေၾကြးေဟာင္းေတြ မဖုံးႏုိင္မဖိႏုိင္ တစ္ၿပဳိင္တည္းေပၚလာၾကတယ္။ နာတာရွည္လုိျဖစ္ေနတဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန ( ပီျပင္တာ မပီျပင္တာ အပထား) ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေျပာင္းလုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အစုိးရေရာျပည္သူေရာ shock ရသြားေတာ႔တယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာရွည္ခဲ႔ေတာ႔ ဒီမုိကေရစီဓေလ႔ဟာ ေသသလုိျဖစ္ခဲ႔ရတာကုိး။ ေသတာမွ ျပည္သူေတြမွာတင္မဟုတ္ဘူး။ အစုိးရမွာပါ ဒီမုိကေရစီ ေသခဲ႔တာ။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ဒီမုိကေရစီ အေျပာင္းအလဲမွာ အစုိးရပုိင္းက တခ်ဳိ႕လူႀကီးေတြ ` လန္႕ကြဲ´ သြားၾကတာပဲ။ ေရေႏြးအပူထည္႔ထားတဲ႔ ဖန္ခြက္ထဲကုိ ရုတ္တရက္ ေရေအး ေျပာင္းထည္႔လုိက္ရင္ ဖန္ခြက္ဟာ အပူခ်ိန္အေျပာင္းအလဲကုိ ဒဏ္မခံႏုိင္ေတာ႔ပဲ `ခြပ္´ ဆုိ ကြဲေတာ႔တာပဲ။ အဲဒါကုိ လန္႔ကြဲတယ္လုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲမွာ ေစာေစာက ေျပာခဲ႕သလုိ အစုိးရဖက္က လူႀကီးတခ်ဳိ႕ လန္႔ကြဲၾကတယ္။ ဥပမာ..လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးေဟာင္းဦးေဇာ္မင္း ။
ဦးေဇာ္မင္း လုိ လန္႔မကြဲေပမယ္႔ စနစ္အေျပာင္းအလဲနဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ အခ်ိန္မွီ အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ႔ လူႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏုိင္ေသးတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီလည္း ရွိႏုိင္သလုိ အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔လည္း ရွိႏုိင္တယ္။ အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႔ အထင္ရွားဆုံးကေတာ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ပဲ။
စစ္အုပ္ခ်ုဳပ္ေရးလက္ေအာက္မွာ ကာလရွည္ၾကာေနရာေပ်ာက္ေနခဲ႔ရတဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဟာ စနစ္ေျပာင္းလုိက္ေတာ႔ မင္းသားျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ပီပီျပင္ျပင္ မကျပတတ္ေသးတ႔ဲအျပင္ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မႈလည္းေပ်ာက္ေနလုိ႔ သူပြဲထြက္ရင္ အကုန္ ကုိးယုိ႕ကားယား ျဖစ္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။ လက္ပံေတာင္း မလက္တုိ မိတၳီလာ။
ဒီအျဖစ္ေတြအားလုံးဟာ အစုိးရအဖြဲ႕နဲ႔ အဖြဲ႕၀င္ေတြမွာ ဒီမုိကေရစီဓေလ႔ အလုံအေလာက္ မေမြးႏုိင္ေသးတာကုိ ျပတာပဲ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္အတြက္ လုံေလာက္တဲ႔ အရည္အေသြး မျပည္႕၀ေသးတာကုိ ျပတာပဲ။ အဲဒါကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္း အျမန္ဆုံးျဖည္႕ဆည္းဖုိ႕ဟာ လက္ရွိအစုိးရအတြက္ စိန္ေခၚမႈပဲ။
ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကုိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေတာင္းဆုိတုိက္ပြဲ၀င္လာခဲ႔တယ္ ဆုိေပမယ္႕ တကယ္႔မုိးထဲေရထဲက် ျပည္သူ႕ဆီမွာလည္း စံခ်ိန္မွီတဲ႔ ဒီမုိကေရစီဓေလ႕ဟာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးဘူး။ ဒါလဲ နာတာရွည္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ရဲ႕ မက်က္ေသးတဲ႔ ဒဏ္ရာႀကီးပဲ။ အျပစ္လုိ႔ေျပာဖုိ႔ခက္ေပမယ္႔ ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္ရမယ္႔ ခရီးမွာ ဒါဟာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ႔ ခလုတ္ကန္သင္း ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ေတြ အပါအ၀င္ ေဒၚစုရဲ႕ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕သြားခဲ႕တဲ႔ ခရီးစဥ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကုိ ဒီမုိကေရစီက်ဴရွင္ လွည္႕ေပးေနရသလုိ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ လွိဳင္လွဳိင္ႀကီးသြားေနရတဲ႔ ၈၈ ေတြကေတာ႔ ဒီကိစၥမွာ အေတာ္႔ကုိ ပ်က္ကြက္တယ္။ သူတုိ႕က ဒဏ္ရာေဟာငး္ကုိပဲ လွ်ာနဲ႔လွ်က္လွ်က္ျပေနတယ္။ ဒီကိစၥမွာ အစုိးရလည္း တာ၀န္မေက်ဘူး။ မီဒီယာလည္း အားမကုိးေလာက္ေသးဘူး။
အခုျဖစ္သြားတဲ႔ မိတၳီလာ အဓိကရုဏ္းဟာ ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔ ဒီမုိကေရစီခရီးမွာ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ရုိက္အခ်ဳိးခံလုိက္ရသလုိပဲ။ ဒီအဓိကရုဏ္းမွာ အခ်ိန္အတုိေလးအတြင္း လူေတြ အမ်ားႀကီး ေသေၾကဒဏ္ရာ ရၾကတယ္။ ဘာသာေရးအေဆာက္အအုံေတြ၊ လူေနအိမ္ေတြ ၊ ေစ်းဆုိင္ေတြ မီးေလာင္ျပာက်ကုန္တယ္။ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ အတြင္းမွာ မိတၳီလာၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ျပားခ်ပ္သြားတယ္။ ဒီဟာေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ႀကိဳးကုိင္ဖန္တီးေနသူေတြ ရွိတယ္လုိ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္ခ်င္တာလား စီးပြားေရးအျမတ္ထုတ္ခ်င္တာလား ဘာလဲေတာ႕ မသိဘူး။ ဘာသာေရးကုိ အသံုးခ်သြားတယ္။ မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြအပါအ၀င္ အားလုံးဒုကၡေရာက္ၾကတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ သာမန္ျပည္သူေတြထဲက ဘယ္သူမွ အျမတ္မထြက္ဘူး။ အားလုံးရွဳံးတယ္။ ဟုတ္ၿပီ။ အားလုံးရွဳံးမွာကုိ ႀကိဳမျမင္ႏုိင္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျပည္သူေတြ ဘာျဖစ္သြားၾကတာလဲ။ ဒီကိစၥကုိ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာလုိ႔ တံဆိပ္ကပ္တာ ဘယ္လုိမွကုိ အဓိပါယ္ မရွိဘူး။ ဒါ ဥပေဒမဲ႔ ျဖစ္ရပ္ႀကီးပဲ။ ဒါႀကီးးဟာ ဘာသာေရးေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာလုိ႔ စင္ေပၚတက္လာရတာလဲ။ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာငး္တယ္။
လူဟာ အေျပာင္းအလဲကုိ ေၾကာက္တယ္။ ဒါ သဘာ၀ပဲ။ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ပုိေကာငး္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာင္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရမွာ နဲနဲေတာ႔ တြန္႕မိၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကုိယ္ရပ္ေနတဲ႔ ေနရာေလးမွာ ရပ္ၿမဲ ရပ္ေနခ်င္တယ္။ အဲလုိေနရတာကုိမွ လုံၿခဳံတယ္လုိ႔ ခံစားရတယ္။ တခ်ဳိ႕အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေထာင္ထဲမွာ အေနၾကာေတာ႔ အဲဒီမွာ အသားက် ၿပီး အျပင္ေလာက ျပန္ထြက္ရမွာကုိ ေၾကာက္တတ္သတဲ႕။ ေထာင္က လြတ္ခါနီးရင္ အေၾကာင္းရွာၿပီး ျပစ္မႈတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိတတ္သတဲ႔။ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိမဟုတ္ေပမယ္႔ ေထာင္က လြတ္ခါနီးတုိင္း အဲသလုိ လုပ္မိေလ႔ ရွိသတဲ႔။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ တကယ္ရွိတယ္လုိ႔ စိတ္ပညာရွင္ေတြေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ လူဟာ အေျပာင္းအလဲကုိ အနဲ နဲ႔ အမ်ား ေၾကာက္တယ္။
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန ဒီမုိကေရစီ စနစ္ဆီ ဦးတည္ၿပီးသြားေနတာဟာ ဧရာမ အေျပာင္းအလဲႀကီး ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ ပိတ္ထားတဲ႔ တံခါးေတြ နဲနဲေလာက္ဖြင္႔လုိက္ေတာ႔ အျပင္ကုိ နဲနဲလွမ္းျမင္ရတယ္။ ျမင္ရသေလာက္နဲ႔တင္ပဲ ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လုိေတြ ေျပာင္းလဲေတာ႔မယ္ဆုိတာကုိလည္း ရိပ္မိၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အေျပာင္းအလဲကုိ ေၾကာက္တဲ႔ လူ ၂ မ်ုိး ေပၚလာတယ္။ ပထမ တမ်ိဳးက အေျပာင္အလဲဟာ ကုိယ္႔ကုိ ေကာင္းက်ဳိးမေပးလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ဆုိးက်ဳိးေပးမွာမုိ႔ ေၾကာက္တာ။ ဒုတိယ တမ်ိဳးကေတာ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး မသိစိတ္ထဲကကုိ ေျပာင္းရမွာ ေၾကာက္ေနတာ။
မသိစိတ္ထဲက အေၾကာက္တရားဟာ အသြင္အမ်ိဳးမ်ဳိးနဲ႔ ကုိယ္ထင္ ျပ ႏုိင္တယ္။ လူမ်ဳိးေရးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ဘာသာေရးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ စစ္အစုိးရကုိ ထုိင္ဆဲေနတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ အေျခအေနအရ အမ်ုိးမ်ဳိးျဖစ္ႏုိ္င္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါဟာ အေၾကာင္းရင္းမဟုတ္ဘူး။ အေပၚယံအေယာင္ျပပဲ။ ဒီေနရာမွာ ျပသနာ ရွိတာက ေျပာင္းရမွာ ရုိးရုိးသားသား ေၾကာက္တဲ႔ လူမ်ားစုကုိ မရုိးမသားေၾကာက္တဲ႔ လူနဲစုက ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ အသုံးခ် ႏုိင္တဲ႔ ဟာကြက္ တစ္ကြက္ ေပၚလာႏုိင္တယ္ဆုိတာပဲ။
ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲေတြ မေအာင္ျမင္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဒါလဲ အေရးႀကီးတဲ႔ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုအျဖစ္ျမင္တယ္။ ဒီ အေၾကာက္တရားကုိ ဖယ္ရွားဖုိ႔က တုိင္းျပည္မွာ တရားဥပေဒစုိးမုိးဖုိ႔ လုိသလုိ တစ္ဖက္ကလည္း ျပည္သူေတြကုိ ဥာဏ္မ်က္စိ ဖြင္႔ေပးဖုိ႔လုိတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေရရွည္ပညာေရးဟာ အေရးႀကီးသလုိ မ်က္ေမွာက္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ႔ အေျပာင္းအလဲမွာ ` လန္႕ကြဲ´ မသြားဖုိ႔ အေရးေပၚ ေရတုိပညာေရးဟာလည္း အလြန္ပဲ အေရးႀကီးတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ပညာရည္ နဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပညာရည္ဟာ ျမန္မာ႔ ဒီမုိကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးလိမ္႔မယ္။ တကယ္႔ ဒီမုိကေရစီဟာ ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ရတဲ႔ကိစၥပဲ။ ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္ေရးဆုိတာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ထဲကုိ ဒီမုိကေရစီ ၀ိညာဥ္ စိမ္႔၀င္ႏုိင္ေအာင္ အျပင္ကေန ဖန္တီးယူရတာမုိ႔ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕တယ္။ အခ်ိန္ယူရတယ္။ အတိမ္းအေစာင္းမခံဘူး။ တစ္ခါတစ္ခါ အရင္းအႏွီး ႀကီးသြားႏုိင္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလုံးရည္ ေတာ္လွန္ေရးပဲျဖစ္တယ္။
crated -share face book-