၃၂-ညီအကိုအရင္းကဲ့သို႕ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား

 
ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္အစိုးရ၏ ဒို႔အေရးသုံးပါး ျပည္ေထာင္ စုမၿပိဳကြဲေရးတုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္  မႈမၿပိဳကြဲေရး အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္  တံ့ခုိင္ၿမဲေရးဆိုသည့္အေရးသံုးပါး၌ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္မႈမၿပိဳကြဲ ေရးသည္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မရွိမျဖစ္လိုကို လိုအပ္ရမည့္အေရးသံုးပါးအနက္အဓိက  ခက္မတစ္ခုျဖစ္ေနပါသည္။ အခုတေလာ ေခတ္စားေနသည့္စကားလံုးမွာ


 “ၿငိမ္းခ်မ္း  ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ေနပါသည္။ တခ်ဳိ႕ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕  အစည္းမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမေအာင္ျမင္  ျခင္းမွာ လုပ္နည္း၊ လုပ္ဟန္မမွန္ကန္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ ရြက္ပါကမေအာင္ျမင္စရာအေၾကာင္း မရွိပါလို႔အမ်ဳိးမ်ဳိးအႀကံျပဳေရးသား၊ ေျပာဆိုေနၾကပါသည္။
ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း အစိုးရတပ္ ႏွင့္ ေကအိုင္အို/ေကအုိင္ေအတပ္မ်ား တုိက္ခိုက္ေနသည္မွာ (၉.၆.၂၀၁၁)မွ ယေန႔ထိ ဖြတ္ဖြတ္ေၾကေၾကတုိက္ေနၾက သည္။ ရပ္ေ၀းတုိင္းျပည္နယ္၊ ျပည္ပမွ ၾကားသိရတာထက္အနီးကပ္ၾကည့္႐ႈျမင္ ေနရပါက ရင္တထိပ္ထိပ္အသဲကြဲစရာ အမွန္အတုိင္းျမင္ေနရမွာျဖစ္တယ္။ ေကအုိင္အို/ေကအိုင္ေအတပ္ဖြဲ႕တို႔မွာ လူအင္အားေသာင္းဂဏန္းသာသာရွိပါ လိမ့္မည္ဟုေတြးျမင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရတပ္ဘက္မွ တပ္မ (၃၃) (၈၈) (၉၉) (၁၀၁) ေျခလွ်င္တပ္ရင္းေပါင္းမ်ား  အျဖင့္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကမည္ဟုထင္ျမင္ ပါသည္။ အစိုးရတပ္ကေတာ့ အင္အား အလံုးအရင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားလုပ္ေခတ္မီ လက္နက္ႀကီး၊ လက္နက္ငယ္မ်ား၊ ၾကည္း တပ္ေလတပ္၊ ျမင္းတပ္၊ ယာဥ္တပ္မ်ား အပါအ၀င္စစ္အဂၤါရပ္ျပည့္စုံသည္ဟု သိရွိသူတုိင္းေျပာၾကပါသည္။ အစိုးရတပ္ ဖြဲ႕အေနျဖင့္ ျပည္ပရန္သူမ်ားအားခုခံတုိက္ ခိုက္ပုံစံကဲ့သို႔ျဖင့္ တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲေနၾက ေၾကာင္းၾကား သိရပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာ ညီအစ္ကိုရင္းကဲ့သို႔ ေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္မည္သည့္ ေၾကာင့္ မည္သို႔ေၾကာင့္ႀကီးက်ယ္ျပင္းထန္  ေသာ တုိက္ပြဲမ်ားအႀကိမ္ေပါင္းေထာင္ ဂဏန္းတုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္းစဥ္းစား  စရာေပၚေပါက္လာပါသည္။ ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာျပေရးသား ေနပါက ၿပီးဆံုးႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ၍ တုိင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ေနေၾကာင္း ကို ေဖာ္ျပေရးသားတင္လိုပါသည္။
ကခ်င္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား
ကခ်င္တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္  မြန္ဂိုမ်ဳိးႏြယ္မွ မြန္ဂိုလီးယားေတာင္ျပန္႔ ႀကီးမွ တိဗက္ျမန္မာအုပ္စုတြင္ ကခ်င္လူ မ်ဳိးမ်ားပါ၀င္ၾကသည္ဟု သမုိင္းသုေတသီ  တို႔ကဆိုၾကသည္။ ေရွးကခ်င္လူႀကီးမိဘ မ်ားကလည္း ((MAJOI SHINGRA BUM) (TIBETMAJOI)) မြန္ဂိုလီယား ေတာင္တန္းျပန္႔ႀကီးမွဆင္းသက္လာပုံေျပာ ဆိုၾကပါသည္။ (ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ တုိင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးစံ မ်ား-ကခ်င္)စာအုပ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ (အစၥေရးႏိုင္ငံသံအမတ္ေဟာင္း-ဒူ၀ါဦးလ  ၀မ္-၁၉၉၉)၌ ေရးသားထားေသာ (ကခ်င္ စာေပ)၌ေသာ္လည္းေကာင္းေဖာ္ျပထား ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း အတြဲ (၁) စာမ်က္ႏွာ (၁၀) (၁၁) (၁၂) တို႔၌ ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဖ်ားဧရာ၀တီႏွင့္ ခ်င္းတြင္းခ႐ိုင္နာဂေတာင္တန္းႏွင့္ အသံ ျပည္တို႔၀န္းရံလ်က္တည္ရွိၿပီး စတုရန္း မိုင္ေပါင္း ၃၉၉၀၀ အက်ယ္အ၀န္းရွိပါ သည္ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
ကခ်င္လူမ်ဳိးတို႔မွာ တိဗက္ျမန္မာ အႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္၍ ျမန္မာတို႔ႏွင့္ တႏြယ္  တည္းမွဆင္းသက္လာသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ (၁၁) ရာစုအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဖ်ားအစြန္းသို႔ေရာက္ရွိ  ၾက၍ (၁၅) ရာစုႏွစ္တြင္ ယခုျပည္နယ္ အတြင္းသို႔ေရာက္ရွိလာၾကေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအႀကိဳ
ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲၿပီးဆံုးၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအဂၤလိပ္အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ကာကြယ္ ေရး၀န္ႀကီးတာ၀န္ယူေနေသာ ဖဆပလ ပါတီအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းသည္လြတ္လပ္ေရးရရွိေရးအတြက္ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္ အားလံုးစည္းလံုးညီၫြတ္ေရး ရရွိပါက ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအျမန္  ရရွိလိမ့္မည္ဟုေမွ်ာ္ကိုးလ်က္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ (၂၈) ရက္ေန႔ ျမစ္ႀကီး နားသို႔ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္အဂၤလိပ္အစိုးရ၏၀န္ႀကီး တာ၀န္လုပ္ငန္းျဖင့္ ေရာက္ရွိလာဟန္ျဖင့္  ကခ်င္ဒူ၀ါမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံၿပီး ဗမာေတြ ႏွင့္ အတူတုိင္းရင္းသားမ်ား အဂၤလိပ္ထံ မွ လြတ္လပ္ေရးအျမန္ရရွိေရးအတြက္ လာေရာက္ၫွိႏႈိင္းခဲ့ပါသည္။ ကခ်င္ဒူ၀ါ မ်ားသည္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အစ္ကိုလိုုသေဘာထားယံုၾကည္မႈရွိ၍ (၂၉.၁၁.၁၉၄၆) ရက္ေန႔ညေနတြင္  လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းျဖင့္ အစည္းအေ၀းျပဳ  ၾကပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ မန္ခိန္ေက်းရြာ၌ ကခ်င္႐ိုးရာလက္ဆုံထမင္းစားပြဲ၌ ကခ်င္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဧည့္ခံႀကိဳဆိုပြဲကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကခ်င္ဒူ၀ါႀကီးမ်ားတက္ ေရာက္ၿပီး သမိုင္း၀င္ဓာတ္ပုံမ်ား ႐ိုက္ယူ ၿပီး လြတ္လပ္ရးတြင္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္ရန္ ပင္လုံသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ ေန႔ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရးအတူရယူရန္ စာခ်ဳပ္  ခ်ဳပ္ဆိုႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါသည္။
မိမိနယ္ေျမကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလူမ်ဳိးဓေလ့- ယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းေနထိုင္ျခင္း
ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေရွးေရွးပေ၀ သဏီကေတာင္ေပၚေဒသမွ ေျမျပန္႔သို႔ ေရာက္ရွိလာရန္ ေမခႏွင့္ မလိခ (ဧရာ၀တီ) ျမစ္အတုိင္းလုပ္ခင္းလုပ္ကြက္ ရွာေဖြရင္း အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျဖင့္ မိမိေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းစြာဆင္းသက္လုပ္ကိုင္ေနၾက လ်က္ရွိပါသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္  အားေသာ္လည္းေကာင္း၊ အိမ္နီးနားခ်င္း  ေဒသသို႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရန္မူျခင္း၊ လုယက္တုိက္ခိုက္ျခင္းလံုး၀မရွိလ်က္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေပါင္းသင္းကူညီတတ္ေသာ လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ပါသည္။
ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေရွးယခင္ ဗမာဘုရင္မ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ကူညီမိတ္ သဟာရဖြဲ႕ၿပီး ဆက္ဆံမႈျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ ဘႀကီးေတာ္ဘုရားလက္ထက္၌ စစ္သူ ႀကီးမဟာဗႏၶဳလအာသန္မဏိပူရသို႔ စစ္ခ်ီ တက္ရာတြင္ ဟူေကာင္းနယ္မွ ကခ်င္ဒူ ၀ါဒိုင္ဖာဂမ္အဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ စစ္ခ်ီ တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ေနျပည္ ေတာ္ဘႀကီးေတာ္ဘုရားသည္ဒူ၀ါဒိုင္ဖာ ဂမ္အား ဗိုလ္ေနမ်ဳိးသိန္ပရာဇာဘြဲ႕၊ သီဟသူရဘြဲ႕၊ လက်ၤာေက်ာ္ထင္ဘြဲ႕တို႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ မင္း၀တ္တန္ဆာမ်ားခ်ီးျမႇင့္ ရာ ယေန႔ထိဒိုင္ဖာေျမးျမစ္တုိ႔၌ ရွိေနၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။ မင္းတံုးမင္းလက္ထက္၌လည္း (KAN SI DUWA) ေက်ာက္စိမ္းနယ္ေျမ အုပ္ခ်ဳပ္သူဒူဒါကံဆီးမွ ေက်ာက္စိမ္းအရည္   ေကာင္းေသာ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားကို မႏၱေလး- ေနျပည္ေတာ္သို႔လက္ေဆာင္ ဆက္သၿပီး ခ်စ္ၾကည္ေရးျပဳခဲ့ၾကပါသည္။  ဘုရင္မင္းျမတ္လည္း၀မ္းသာအားရရွိေတာ္ မူသျဖင့္ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၆ ခုနတ္ေတာ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၆) ရက္ တနလာၤေန႔ ေစာမြန္ေတာင္စားေခၚပဗၺတရာဇာကိုင္ ေရႊထီးသနားေတာ္မူေၾကာင္းကို ဖာကန္႔ ၿမိဳ႕ဦးေညယ်ဘိဇံသဓဇဆရာေတာ္သက္ ေတာ္ (၆၄) ၀ါေတာ္(၄၅)ရက ေရးသား ထားေသာ (ပဗၺတရာဇာဘြဲ႕ခံ) ကံဆီး မွတ္တမ္းအတၳဳပတ္ၱိ၌ေတြ႕ရသည္။
ဆရာလဆီးေဘာက္၏ေရးသားေသာ စာအုပ္တြင္ သီေပါမင္းလက္ထက္၌ ကခ်င္ျပည္နယ္ဗန္ေမာ္ၿမိဳ႕ရွိကခ်င္ႏွစ္ျခင္း  သာသနာေက်ာင္းကန္ေျမအျဖစ္အသံုးျပဳ ရန္အတြက္သတ္မွတ္ေရစက္ခ်မွတ္ေပးခဲ့ ေလသည္။ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္ သီေပါမင္းပါေတာ္  မူၿပီးေနာက္ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ကခ်င္ဒူ၀ါမ်ား  သည္မိမိတို႔၏နယ္ေျမထိပါးက်ဴးေက်ာ္ လာသည့္အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ကို တြန္းလွန္  တုိက္ခုိက္ခဲ့ေသာ တုိက္ပြဲအႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာျဖင့္ လူအင္အားမ်ားစြာေသေၾက   ခဲ့ၿပီး အိုးအိမ္ဥစၥာပစၥည္း၊ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ စပါး မ်ားတြင္ သတ္ျဖတ္မီး႐ႈိ႕ခံခဲ့ရေသာ္လည္း  မဆုတ္မႏွစ္တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရေၾကာင္း ၁၈၈၆ ခုနစ္မွ ၁၉၂၆ ခုနစ္ အထိႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ခုခံတုိက္ခိုက္သည့္သမုိင္းအေထာက္အထား မ်ားရွိပါသည္။
ျမန္မာမင္းတုိ႔သည္ တ႐ုတ္ႏွင့္ စစ္ခင္းခဲ့စဥ္က ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕၊ မန္ခိန္ရြာ ၌ ဘုရင့္တပ္မေတာ္မ်ားရပ္နားခဲ့စဥ္က ကခ်င္လူထုမွ လိုအပ္သည္မ်ားပံ့ပိုးေပးခဲ့ ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပသိရွိရပါသည္။
သစၥာရွိရွိ၊ သတ္ၱိရွိရွိ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား၏ စြန္႔စားမႈ
ကခ်င္လူမ်ဳိးတုိင္းရင္းမ်ားဆိုရာ၌ ရ၀မ္၊ လာခ်ိဒ္၊ ေလာ္ေ၀ၚ၊ ဇိုင္၀ါ၊ လီဆူ၊ ဂ်ိန္းေဖာ့ဟုအုပ္စု (၆) ရွိပါေသာ္လည္း တစ္ေျမတည္းေန၊ တစ္ေရတည္းေသာက္၊ အုပ္စုခ်င္းေရာေႏွာမ်ဳိးစပ္၊ မ်ဳိးထိေပါင္း ဖတ္ေနထိုင္ၾကပါ၍ အုပ္စုခြဲျခားမႈမရွိပါ။  တစ္အုပ္စုနစ္နာပါက က်န္အုပ္စုမ်ားလံုး ၀မခံႏိုင္ပါ။ ေအးအတူပူအမွ် ဥမကြဲ၊ သိုက္မပ်က္ေနထုိင္လာသည့္ကခ်င္လူမ်ဳိး  မ်ားျဖစ္သည္။ ေမြးရာပါဇာတိဆင္းသက္ လာသည့္အစဥ္အလာအတုိင္းကခ်င္ဒူ၀ါ မ်ား၏ အကြပ္အထိန္းျဖင့္ စည္းလံုးညီ ၫြတ္စြာစည္းကမ္းရွိရွိေနထိုင္လာခဲ့သည္ မွာ ယခုတုိင္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္တုိင္း တစ္ပါး၊ မည္သည့္လူမ်ဳိးခြဲျခားသူမ်ား၏ လက္ေအာက္၌ ၾသဇာခံေအာက္ႀကိဳ႕ခံ ျခင္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈကို မခံခဲ့ရေသာ လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာဘုရင္လက္ထက္၌ေသာ္လည္း ေကာင္း၊ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား၏ လက္ေအာက္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဂၤလိပ္တို႔၏ လက္ေအာက္၌ေသာ္လည္း  ေကာင္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈမခံရေသာ ကခ်င္တုိင္း ရင္းသားမ်ားသာျဖစ္ေပသည္။
သို႔ေသာ္မဟုတ္မတရားမိမိတို႔၏လူမ်ဳိး  မဆိုႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတုိင္းရင္းသားမ်ား  အေရးဆိုပါက သက္စြန္႔ခုခံတုိက္ခိုက္ေန  သည့္အစဥ္အလာေကာင္းမ်ားရွိေနၾကပါ သည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အား အစ္ကိုအရင္းကဲ့သို႔ယံုၾကည္စိတ္ခ် ရေသာေၾကာင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္်ဆိုကတိရ  ယူျခင္းမွာ ျမန္မာဘုရာမ်ားထက္ထက္ ကတည္းက မိတ္သဟာရျပဳခဲ့ရာမွ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္ခဲ့ၾကတာ ဗမာ့တပ္ မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ တကြရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္အား ယုံၾကည္  စြာျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖယိုဖရဲျဖစ္ေန  ေသာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို လက္မ လႊတ္လို၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က်ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ  လက္တလံုးအလိုတြင္ ကခ်င္ေသနတ္ကိုင္  အဖြဲ႕ႏွင့္ အဂၤလိပ္ေခတ္က အၿငိမ္းစားယူ  ကခ်င္တပ္သားမ်ားက ဆမားဒူ၀ါဆင္၀ါး ေနာင္၏ စည္း႐ုံးမႈျဖင့္ စြန္႔စြန္႔စားစားတုိက္ ခိုက္ထိန္းသိမ္းယူႏိုင္ခဲ့သည့္သမုိင္းလက္  ေ၀မွာရွိပါသည္။
၁၉၄၂-၄၅ ခုနစ္ ဒုတိယကမ္ၻာစစ္  ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တပ္ဖြဲ႕မ်ား   ၀င္ေရာက္လာစဥ္အေမရိကန္တပ္ဖြဲ႕ဦးစီး ခဲ့ေသာ (OSSI-101-AMERICAN KACHIN RANCERS) (VICTOR IAFOR CETHEKACHINLEVIES) တုိ႔၌ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား အင္အား (၁၁၀၀၀) ပါ၀င္တုိက္ခိုက္ၿပီး ဂ်ပန္ဖက္ ဆစ္တပ္ကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့ရာတြင္ပါ၀င္ ခဲ့ၾကပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီး ပါလီမန္အစိုးရလက္ထက္၌ ေတာတြင္း ေရာက္လက္နက္ကိုင္တပ္ရင္း ၁၊၂၊၃၊၄၊၅ တုိ႔သည္အသက္ေပါင္းမ်ားစြာစြန္႔ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္ တန္႔ခိုင္ၿမဲေရးကို ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားတကြက္  မက်န္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ခဲ့ၾကပါသည္။
ပင္လုံညီလာခံ
ပင္လုံညီလာခံအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္းအတြဲ (၁) စာမ်က္ႏွာ (၁၁- ၁၂)တြင္ ေဖာ္ျပေရး သားထားေသာစကား အတုိင္းေရးသား ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
၁၉၄၇ ခုနစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဖဆပလအစိုးရအဖြဲ႕  တက္လာေသာအခါသီးျခားကင္းလြတ္ေန ေသာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ျမန္မာ ျပည္မႀကီးအတြင္းသို႔ သိမ္းသြင္းလိုသျဖင့္ ေတာင္တန္းသားမ်ားႏွင့္ စကားကမ္းလွမ္း  ခဲ့ေပသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုနစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လုံ ၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာပင္လုံညီလာခံႀကီးတြင္ ေတာင္တန္းေဒသေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား  ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမွဴးျပဳေသာ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးတုိ႔သည္ေတာင္တန္း ေဒသမ်ားအား ျမန္မာျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ကို တညီတၫြတ္တည္းဆံုး ျဖတ္ၾကေလသည္။ အဆိုပါသေဘာတူညီ ခ်က္အရ ၁၉၄၇ ခုနစ္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔  တြင္ စတင္က်င္းပေသာတုိင္းျပည္ျပဳလြတ္ ေတာ္မွ ေရးဆြဲအတည္ျပဳခဲ့သည့္ႏိုင္ငံေတာ္  ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒအခန္း (၁) အပိုင္ဒ္ ၆ တြင္ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခ႐ိုင္မ်ားဟူ၍ ယခင္ကေခၚတြင္ ခဲ့ေသာ နယ္ေျမမ်ားကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ျပည္ေထာင္စု အဖြဲ႕၀င္တစ္ခုအျဖစ္ဖြဲ႕စည္းရမည္။ ထိုျပည္ေတာ္စုအဖြဲ႕၀င္ကို ဤမွ ေနာင္ အဖို႔တြင္ “ကခ်င္ျပည္နယ္” ဟုေခၚရမည္ ဟူ၍ အတိအလင္းေရးသားေဖာ္ျပထား ပါသည္။ ၁၉၄၈ ခုနစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိ ၿပီးေနာက္ဇန္န၀ါရီလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို စတင္ဖြဲ႕စည္းလိုက္ေလ သည္။
မေက်နပ္မႈေတြေၾကာင့္ စတင္ျဖစ္ပြားလာ ေသာျပႆနာမ်ား
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီး (၁၀) ႏွစ္ကာလေက်ာ္လာေသာ္လည္း ပင္လုံကတိစာခ်ဳပ္အတုိင္းျဖစ္မလာျခင္း၊  ရသင့္ရထိုက္ေသာအခြင့္အေရး၊ ရပိုင္ခြင့္ မရရွိျခင္း၊ ျပည္နယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးတုိးတက္မႈ မရွိျခင္းစသည္တို႔အျပင္ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္ဦးႏုေခါင္းေဆာင္ေသာ ဖဆပလႏွစ္ ျခမ္းကြဲကာႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈမရွိလာျခင္း ျပည္မဘက္မွ ႏိုင္ငံေရးအ႐ႈတ္အရွင္းသည္ ျပည္နယ္အထိထိပါးလာၿပီး အ႐ႈတ္အရွင္း ျဖစ္လာ၍ပိုၿပီးျပည္နယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ရပါသည္။
ကခ်င္နယ္သား
 http://www.hotnewsweekly.com မွကူးယူေဖၚျပပါသည္၊